SİLAH VE ÇOCUK

Görev gereği teşkilat mensuplarımızın her birinin evinde en az bir silah bulunmaktadır. Ancak bu konuda zaman zaman alınan eksik önlemler nedeniyle özellikle çocuklar zarar görebilmektedir. Silahlar ve çocuklar çok öldürücü bir bileşimdir ve bir araya getirilmemelidir. Üzücü olayların yaşanmaması için silahların ya da diğer öldürücü araçların tehlikeleri konusunda çocuklarınızı bilgilendirmek gerekmektedir.

Bunun için bir dizi önlem almak çok önemlidir. Silahınızın, içini boşaltıp, kurşunları ve silahları ayrı ayrı kilitli dolaplarda saklamak; doldurulmamış bile olsalar bu silahları asla çocuklarınızın bulabilecekleri yerlerde bulundurmamak gerekmektedir. Bununla beraber çocuğun yanında silahları temizlememek, sadece heves ediyor diye onu atışlara götürmemek alınacak somut önlemlerden birkaçıdır.

Hepsinden önemlisi, çocuk bu konuyla ilgili bilinçlendirilmelidir.  Silahı fazla göz önünde bulundurmanın çocuklara verdiği mesaj, sorunların silahlarla çözülebileceğidir. Araştırmalar şiddete ve saldırganlığa yönelik davranışların yaşamın erken dönemlerinde öğrenildiğini göstermektedir. Ancak, yine araştırmalar, çocukların duygularını şiddet kullanmadan ifade edebilmeleri için ailelerinin büyük yardımı olabileceğini de göstermektedir.

Çocukların oynadığı oyunlarda, oyuncaklarında şiddet unsuru ve silah özellikle son yıllarda daha ön plana çıkmaktadır.  Şiddet içeren bilgisayar oyunlarından, çizgi filmlerden ve televizyon programlarından mümkün olabildiğince çocuğu uzak tutmak oldukça önemlidir. Diyelim ki çocuğunuzu bir şekilde ikna edip silah oyuncakları almadan mağazadan çıkarmayı başarabildiniz. Ne yazık ki, arkadaşlarını, komşuları, aile büyüklerinin hediye ettiği savaş setlerini, oyuncakları geri çevirmek her zaman mümkün olamamaktadır. Meseleyi yasaklayarak çözmeye çalışan aileler ile çocuklar arasında sürekli bir gerilim yaşanmakta; bilakis, yasaklar çocuğun merakını arttırmakta ve yasaklayan aileye karşı çocuğu hırçınlaştırmaktadır. Bu nedenle yasaklamak yerine çocuğun silahla oynamaya iten sebeplerin tespit edilip ortadan kaldırılması daha önem taşımaktadır. 

Pedagoglar, çocuğun silaha ilgisini onu elinde bulunduran kahramanın 'çok kuvvetli' ve 'kudretli' bir imaj ile sunulmasından kaynaklandığını belirtmektedir. Pedagoglara göre; çocukların silahla oynamayı istemesi, yaşadığı ortamda birtakım kırıklıkların ve yanlış giden bir şeylerin olduğunun bir göstergesi olabilir. Hayatının belli dönemlerinde eziklik, önemsenmeme, hakaretlere uğrama gibi davranışlarla karşılaşmış çocuk, oyuncak silahı ne kadar büyük ve korkunç olursa, kendi dünyasındaki kötülere karşı o kadar güçlü olacağını düşünebilir. Bu düşünce yapısı çocuğa vicdan eğitimi verilerek önlenebilir. Çocuklar, anne-baba başta olmak üzere günlük irtibat halinde olduğu yakın çevresinin söz ve davranışlarından, sorunları çözmede şiddetin ve silahların değil vicdan ve merhamet duygusunun devreye girmesi gerektiğini öğrenebilir. Ancak burada ebeveynin sadece sözle değil; örnek davranışlarla da  çocuğa yol göstermesi gerekmektedir.

            Silahı özel bir gereç olarak değil, sadece mesleğimiz gereği taşıdığımız bir ekipman olduğunu, çözümün şiddette değil iletişimde olduğunu hem sözel hem de davranışsal olarak gösterebilmek yasaklamalardan daha işlevsel olacaktır.

REHBERLİK VE PSİKOLOJİK DANIŞMANLIK BÜRO AMİRLİĞİ